Griffebrug Groningen
De brug over het Winschoterdiep in de stad Groningen is ontworpen door stadsarchitect Maarten Schmitt. Maarten wenste een brug te bouwen met een expliciet zichtbare techniek. Grote hydraulische cilinders met elk een pomphuisje vormen aan weerszijden van het brugdek een beeldbepalende blikvanger.
In overleg met de Welstandscommissie besloot Maarten een kunstenaar te vragen voor die
pomp-huisjes een toevoeging te verzinnen die de expressie van de brug verder zou versterken.
Maarten benaderde mij omdat hij hoopte dat een grote ‘buitenvariant’ gemaakt zou kunnen worden op basis van de ‘Brandend glas’. Maarten en ik hebben gezamenlijk het ontwerp voor de pomphuisjes bewerkt.
Het zijn twee torentjes geworden.
Het bovenste deel van de torentjes is zodanig afgesneden dat de indruk ontstaat dat de toren afgebroken is. Uit de aantasting die zo ontstaan is puilt een door mij ontwikkelde pruik van glas. Dit glas wordt van onderaf belicht.
Het uittredende licht werd d.m.v. 2 langzaam draaiende schijven soms onderbroken, soms blauw gekleurd. Inmiddels is de mechanische lichtinstallatie vervangen voor een elektronische LEDlicht installatie. In verband met vandalisme is de ‘glaspruik’ geheel van gelaagd glas gemaakt. Voorts is de pruik zodanig in elkaar geplakt dat vuil er dwars doorheen naar beneden wegspoelt. De afstand tussen de verschillende glasplaten is zodanig dat men zo nu en dan met een hogedrukreiniger de zaak kan schoonspuiten.
In totaal is ongeveer 7000 kilo glas versneden en verzaagd tot ongeveer 4500 driehoeken, groot en klein (gelamineerd tot 1500). De langste punten zijn 2200 mm en wegen tot max. 80 kg. Er is 4 maanden aan het glas gewerkt, dit ten koste van 10 kilometer poetspapier, 150 kokers lijm en kit, 50 liter isopropylalcohol, 160 paar handschoenen, een groothandelsverpakking hansaplast, 40 m2 spiegel, 500 stanley-mesjes, 3 diamantzagen etc. etc.
1995